RAİDLİGHT ALADAĞLAR SKY TRAİL 2016
NEDEN ALADAĞLAR
Neden Aladağlar; Bunu Anlatmadan olmaz Konu tarihi,29/şbt/2016 da başlıyor konunun başlangıcı .Sevgili Arkadaşım Emrah ÖZCAN telefonla aradı Aladağlar kaydı açıldı acilen kayıt olman lazım heyecanla senin mutlaka buraya katılman gerekli hemen kayıt ol kayıtlar dolmak üzere…. tam ne olduğunu anlamadan kayıt olmaya çalıştım, Aladağlar hakkında bir fikrim yoktu; kayıt olmam için ısrar ettigi için bende bir bildiği vardır diye kayıt olmaya çalıştım .Beceremedim .Emrah tan rica ettim benim kaydımı yaptı ve sebep olan beni böyle bir kategoriye girmeme vesile olan sevgili Arkadaşım teşekkür ederim diyorum ..Aladağlara gitmeme sebep olan kişi Emrah tır . Eski iş arkadaşım harika bir dost …..
ALADAĞLAR HAKKINDA ARAŞTIRMA
Ve Aladağlar hakkında hiç bir bilgim yoktu araştırma yapmaya Başladım ,Aladağlar Nerde neden bu kadar önemli dağcılar ve koşucular için ,Aladağlar ile ilgili blog yazılarını okumaya başladım.Çok güzel ilgi çekici deneyimler vardı,katilanlar listesine baktıgımda Türkiyede En önde Gelen Dağcı Ultracılar var.. Hepsi orada koşmuş yada koşacaktı, Bu Parkur öyle her baba yiğidin harcı değildi…Günler günleri kovaladı gün yaklaştıgında zorunlu malzeme ve ihtiyaçları gidermeye başladım..Eşyalarımı tamamlayınca iki gün önceden gitmeye karar verdim,Aladağlar kayseri Nigde Nevşehir Aksaray illeri arasında kalıyor kayseri üzerinden gitmeye karar verdim sabah erken saate biletimi aldım,saat 9,45 gibi Kayserideydim bizi Çamardı ya götürecek servisi buldum Koşucular gelmeye başlamışlar Üç kişi daha vardı servis bekleyen Ukuer yaşar ve faruk karda Belkıs MERT bizden sonraki uçakla geldiler Beraber Yola çıktık,Yollar ilerledikçe yolumuzun solunda Aladağlar görünmeye başladı O kadar Görkemli Gizemli bir dağ anlatılamaz, Çok başka bir yer burası benim için bir ilkin başlangıcı olacaktı, İlk yüksek rakım Tırmanışım ve bu kadar fazla yüksege hiç Çıkmamıştım ..
Çamardı Köyüne vardığımızda bizi köyden önce karşılayan Aladağlarım heybetli duruşu ve bize ben buradyım gelin bakalım der gibi gri kayalarla bize gülüyordu..Eşyalarımızı alıp Mümtaz Çankaya Dağ evinin bahçesine çadırımızı kurduk.Buraya gelene kadar öğle oldu yemek için bir yer bulmak zor ,Yolda gelirken Dokuz göz alabalık çiftliğini görmüştük .Toplanıp 5 kişi Alabalık yemeye gittik , çok güzel bir mekan elma ağaçları ve ortasından geçen suyu içinde ki alabalıklar ve harika bir havada ahşap bir masanın etrafında toplandık öncelikle Orijinal bal ve orijinal köy yoğurdu ve karışık bir salata servis edildi biz o kadar çok açtıkkı siparişler gelmeden masadaki tabaklar boşalmıştı tekrar birer servis daha edildi..sohbet eşliginde güveçte tereyaglı peynirli alabalıklarımız geldi harika bir tat aldık ..
| İstasyon | Toplam
Mesafe (km) |
Sonraki
İstasyona Mesafe (km) |
Toplam
Tırmanış (m) |
Sonraki
İstasyona Tırmanış (m) |
Toplam
İniş (m) |
Sonraki
İstasyona İniş (m) |
Zaman
Sınırı (saat) |
İmkanlar | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Start | Demirkazık Köyü | – | 12.4 | – | 1891 | – | 142 | – | |
| 1. | Çelikbuyduran | 12.4 | 5.4 | 1891 | 338 | 142 | 618 | 3:30 | |
| 2. | Direktaş | 17.8 | 10.9 | 2229 | 739 | 760 | 741 | 5:30 | |
| 3. | Maden Yayla | 28.7 | 11.0 | 2968 | 575 | 1501 | 1095 | 8:15 | |
| 4. | Tekepınarı | 39.7 | 7.1 | 3543 | 62 | 2596 | 1009 | 10:45 | |
| Bitiş | Demirkazık Köyü | 46.8 | 0.0 | 3605 | – | 3605 | – | 12:00 |
Cuma Akşamı ertesi gün yarış var diye erken uyumaya çalışsamda bunu beceremiyorum yarı uykulu yarı uykusuz halde yanımızdaki çadırlardan telefon alarm sesleri gelemye başladı bir kere uyandımı uyumam imkansız bende uyandım hazırlanmaya başladım akşam dan çantamı hazırlamıştım zaten suyu doldurdum hafifi bişeyler atıştırdım start alanına doğru indim önce çanta kontrolu yapılıyordu Organizasyon tam bir sıkı yönetim şeklinde çalışıyor hayır kelimesi o kadar çok fazla kullanıyorki HAYIR olmaz 🙂 bunu çok duydum eksik malzemesi olan arkadaşların çaresizligi üzülüyorum sonuçta bizim için önemli olan yarışmak organişzasyonun işide kurallarını uygulatmak için çalşıyor.çanta kontrolunda sonra start çizgisinde herkez resim çekiliyor ve motive olmaya çalşıyordu herkes ,sabahın köründe orda ne işimiz vardı; Daha kargalar bile Gaklamdan biz start çizgisinin arkasına geçiverdik.muhteşen bir heyecanla start verildi.Hızlı grup yien önden çıktı bende o grubun arkasındayım sabahın ilk işikları ortalıgı aydınlatırken biz Aladağların Eteklerine Doğru koşmaya başladık Mümtaz Çankaya Dağ evi ile çelikbuyduran arası yaklaşık 8,50 km civarı benim tek derdim bir an evvel çelikbuyduran yokuşuna gelmek ve zirveden önceki birinci kapıyı geçmek bir önceki gün birinci kapıya kadar çıktım ama yukarda beni nelerin beklediğinin merakından 38 dk oraya geldiğimi hatırlamıyorum .Vee ilk tırmanış Olan Çelikbuyduran 3,320 ve yukarı EMLER Zirve 3723 mt Yükseklige çıktım aşagıya bakamıyorum o kadar yüksekki aşagıdaki yerler zor fark ediliyor .yükseklik korkum oldugundan hiç bir yere bakmamaya gayret ettim ve taşlı çakrak taşlardan atlayarak inişe geçtim .
 |
| Resim yazısı ekle
|
Direktaş cp ulaştıgımda çok iyi hissediyordum kendimi böyle gidersem 8 ile 9 saat ralıgında bitirebilirm diye kendi kendime söylenmeye başladım cp bir kola birde kek aldım 5 dk kadar oturdum ama kalktım ayaga ama bana bişey olmuştu sanki 5 dk önce gelen sağlıklı ben gitmiş yerine kalp ritmi arttmiş heyecanlanmış gibi birisi olmuştum adım atamıyordum bişeyler ters gidiyordu ne oldugunu anlamaya çalşırken MTA tırmanşına başlamıştım aşagıdan bakıyorum yukarda en öndekiler görünüyor ama nasıl anlatayım herkes yürümekte zorlanıyor yılan gibi kıvrılan patikayı çıkamya çalışıyorlar,Ben bu tırmanışı görünce işte dedim ben tükendim…10 mt gidiyorum duruyorum nefes almaıyorum bacaklarım ilerlemiyor neler oluyor bana diyorum hiç bir yokuş beni bu kadar zorlamamıştı ikinci cp (19,80 geldiğimde önümde sadece 23 kişi vardı .bundan sonra beni geçen geçene tanıdık yüzler ne oldu iyimsin diyen arkadaşlar Emrah Özcan kardeşim benim peşimi bırakma gel dediysede Emraha takılamadım Aylin Savacı tuz tableti verdi tuz ihtiyacından dolayı diye düşündü sanırım hiç bişey iyi gelmiyordu ama bir an evvel MTA zirvesi çıkıp biraz olsun rahatlamak istiyordum .zirveye çıkarken gönüllülerrden sağlık görevlisi sanrım bana yardımcı olmaya çalışıyordu zirvede biraz dinlenmem gerektiği söylendi on dakika yakın zaman orada nabız kontrolu ve dinlendirildim ve zirveden iniş vadiye paralel inerken yükseklik korkum yüzünden ayaklarım titriyordu vadi o kadar derin o kadar yüksek ti benim için 🙂
MTA Zirveden inerken patikanın en uç noktalarından dönmemiz içinde en uçlardan parkur geçiyor korkularımla yüzleşiyordum Ayaklarımın ucundan başka bir yere bakmamaya gayret ediyorum çünkü aşagısı alabildiğine vadi seni alıp götürüyor.. Biliyorumki başımı kaldırdığımda adım atamam… önümde maden yayla CP vardı Gönüllü ordusu o kadar fazla idi her koşucuya bir gönüllü düşüyordu neredeyse Nerede kimin çıkacagı belli olmuyordu Aslinda kendını güvende hissettiriyorlar hepsi dağcı…Tam kendi kendime kaldım derken kayanın tepesinde Sevgili Derya DUMAN 12 numara iyimisin diye seslendi Gönüllüler arsındaki koordinasyon sağlandıgından birinin rahatsızlanamsı herkese bildiliyor ve o koşucu takip ediliyor nerden geçti geçmediği .. Problemli adamın ben olduğunu görünce Abi iyimisin sen uzan bacakları dik yukarı getir 10 dk da kendine gelirsin dedi itiraz edecek halimde yok bu kadarda tecrübeli birisine kendimi emanet etmekten başka bişey olamazdı..10 dk dinlendim ben gidiyorum dedim çıktım teşekkür ediyorum Derya DUMAN a bana desteginden dolayı .Çıktıktan sonra Derya 2 400 mt sonra maden yayladasın demişti, Yol almak istiyorsan koşmak zorundasın, yürüyerek yollar bitmez..
Biraz Rahatlamış Olarak biraz koşarak biraz yürüyerek yol almaya çalşıyorum ama tecrübe benim ilk dağ koşum bu blogu yazarken içimden şunu yapmasaydım keşke yanıma şunu alsaydım dediğim bir sürü sorular var ama ilk tecrübem oldu seneye inşllah çok iyi bir şekilde bitrimek istiyorum.parkurun içindeyken herkes gibi bende isyanlar ediyorum kendime kızıyorum yanımdan geçen Adanalı bir koşucuya bir daha uzun koşmayacagım diye seslendim Siz İstanbullular hep böyle dersiniz ama her yarışa girersiniz dedi:) Gülmemek elde değil haklıydı aslında İzniktede aynı şeyi söyledğimi hatırlıyorum 🙂 insanın kendisiyle barışık olması güzeldir kendimle alay ederim ne işin var dağlarda Adanadan göçerlerin çadırları var dağ başında hiç bişeyden habersiz keçi otlatıyorlar Abla bağırıyor deli gibi niye koşuyorsunuz zorunuz ne diye, Buna cevap vermek için nerden başlam ak gerek oldugundan haklısın diyorum geçiyorum..Az ilerde cp çadırlarını yani karagöl cp harika bişey son zirve için son cp tabi beni görürü görmez gönüllüler başlıyor brova iyi gidiyorsunuz gibi motivasyonlara tabi iyi gitmediğimi bildiğim halde motıvasyon bu iyisi kötüsü olmaz kabul ediyorum)
Orada hemen gönüllü ordusu karşıladı süper destekleri vardı insan kendini başka hissetirdiler tamam ben iyiyim diyorum yok sen 10 dk dinlen hemen biri bana yastık oldu olmaz dediysemde yok olmaz dediler, Birer parça muz karpuz yedim karpuzda çok iyi geldi daha çok yemek isterdim ama diğer gelenelride düşünmek zorundasın oaralara bu yiyecek ve sular katırlaarla taşınıyor insan bu zorlukalrı görünce bişey yemek o insanlın hepsını alnından öpmek geliyor Gönüllü insanlar yarışlarda çok değerli hal alıyor onların motivasyonu koşucuları çok etkiliyor gülen yüzler bilgili sana yol göstermeleri duyarlı ne istediğini biliyorlar bu konuda çok mutlu oldum gönllüler kalbimde ayrı yerleri var saygı duydum hepsıne bütün gönllü gördüğüm Arkadaşalra selam verip teşekkür ettim onlar orada olmasalar bu kadar güvenli olamazdık..
Burada çok fazla kaldım biliyorum hemen yola çıkmam gerektigini biliyorum,Artık yolun sonu yani en son zirve olacaktı burası geçen sene asfalta ayrılan yere araba çıktıgından orada arabayla yön gösteren gönülller vardı hafif bir yokuş Büyük taşlı bir parkur sadece işaretleri görebiliyorsun yol yok taşalrın tepesinden zıplayarak Damlumbazı gördüm ..yukarda bırıleri var burası olamaz diyorum çünkü böyle çakrak bir yerki biizm gibi uzman olmayan koşucuları burayı tırmandırmazlar derken tanıdık insanlarında oraya tırmanmaya çalıştıkalrını gördüm .o kadar zor bir parkurki baton kullanamıyorsun elinle yandaki kayalara tutup çıkmaya çalşıyorum ama o kadar gucum yok iki adım at dinlen iki at dinlen taşlar ayagımın altından kayıyor aşagısı uçurum kayan taşlar yuvarlanıp gidiyorlar arkamna bakıyorum gelen kimse yok oh diyorum kımse yuvarlanan taşlara gelemsini istemem brifingde taşı düşüren sorumludur dendi yukardan taşı kaydıran sensen arkadan gelenlere taş geliyor diyerek uyarmak zorundasın denilmişti zaten..gerçektende MTA ve DAMLUMBAZ dedikleri zirveye çıkış hayatımda çıktıgım ilk zirve ve zorlugu fenaydı .Büyük taşların tepesinde bir var..!!Gönüllü bağırıyor az kaldı … 50 mt sonra zirve diyor… Yürüyebilene helal olsun diyecegim 50m 15 dk sürüyordur.zirveye çıkınca chipi okutup Davlumbaz dan inmeye başladım. Çakrak Zirveden sonra inmek koşmak imkansızlaştı, hiç birşeyi midem kabul etmiyor geriliyorum süre ilerliyor ben hala istediğim yerde değilim ..Ben bende Değilim artık isyanlardayım sesli konuşmalara başladıysan bilki artık bedenın sos veriyordur.. arkadan gelen bir kişi koşarak yanımdna geçti çok isterdim eşlik etmeyi .. koşmayı deneiyorum bacakalrım katılaşmış halde koşmak isterim diyorum denemede bacaklar kaskatı adıma tamıyorum..arkadan gelen dağcı olmalı hızlıca yanımdan geçti sanki yeni başlamış gibi uçarak yanımdan geçti ….Artık vadiye iniyorduk vadi boyu gidecegiz diye seviniyorum benım inişlerde iyi oldugumu düşünüyordum ama ayaklarım parmaklarım şiştiginden inişlerde o kadar zorlanıyorumki Ağlamamak için tutuyorum kendimi… Önümde giden dağcı olduguna kendi kendime iddaya girdigim koşucu vadiye indi ordan vadi boyu devam ediyor. Yukardan herşeyi görüyorum bende diyorum ki keşke orada olsam az kalmış bitirmeye diye söylenirken vadinin içinde Geçenlerin gögüs numaralarını yazan gönüllüye soruyorum. Finishe ne kadar kaldı diye bana yarım saat diyor yani nasıl diyorum yani …daha iki tane cp var derken bende nasıl olsa az kaldı diye sallanarak gidiyorum zaman benım için ne kadar değerli oldugunu anlayamadım kavramakta zorlanıyor insan böyle uzun koşularda Garmin Fenix 3 de kılometre 43 gösteriyor 45+ olduguna göre 3 4 km kaldı diye fazla acele etmiyorum sondan ikinci cp tekepınarına geldim gönüllüler katofa kaldın gidemezisn diyorlar…. saatime bakıyorum daha zaman var diyorum yok hayır dediler ben dedim buradan yarış bırakmam ne olursa olsun gidecegim dedim tekepınarında akan sudan bolca içtim buz gibi iyi geldi .. Yola çıktım tekrar .Suyu güzel ama buranın herkes katofa kaldıgı için gelecek olana traktörü bekliyorlar.. Önümde iki kişi daha vardı benimle birlikte cp Ayrılanlar oldu devam ettim…. Arkamdan veysel ÇETİNER geldi, ben katofa yetişecegım dedi gitti.onunla gitseydim 12,10 saat gibi finsh girecektım ama acele etmedim moralim bozuldu yariş dışı olmuş gibi olmak benim moralimi bozdu sonradan fark ettimki 45 dk zamanımın oldugunu … biraz hızlı koşabilseydim zamanında Demirkazıkta olacaktım yolda iki kişiye daha rastladım sohbet ederek ilerliyorlardı aslında tecrübe ve biraz da parkur hakkında bilgim olsaydı kesinlikle böyle olmazdı vadiden çıktıktan sonra Demirkazık köyü tepeden görünüyordu Biz sabah güneş Doğmadan oradan çıktık şimdi güneş batacak neredeyse bir gün aladağlarda koşarak geçirdim… Parkur her anlamıyla değişmiş Geçen sene asfalt varmış bu sene farklı yerden Demirkazık dağ evine iniyorduk , tam anlamıyla benım için çöküntü olmuştu bu yarış ama deneyim kazandım ben hırslı biriyim seneye daha iyisini yapmadan bırakmam..Dağ evinin önünden geçerken akşam dinlenenler gördüm finsh noktasına vardım finsh kapatmışlar 12 saat 32 dk Bitirdim.. Burada ilk deneyimimdi dağ tırmanışı bundan sonra Dağların Sesine Kulak Verecegim
Herşey bir deneyimdir bu dağları görmekte harika bişeydi buarda emegi geçen herkese teşekkür ediyorum ARGEUS ODTÜ DAĞCILIK RAİDLİHT Çalışan herkese özellikle gönüllülere teşekkür ediyorum sizler harika iş yaptınız
#aladalarskytrail#raidlight#
flyingman 